ನಾವೆಲ್ಲಾ ಕೇಳುತ್ತಾ, ಓದುತ್ತಾ ಬೆಳೆದ ಮಕ್ಕಳ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಮನುಷ್ಯರಂತೆ ಮಾತನಾಡುವುದು, ವರ್ತಿಸುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಮೂಲಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸದೆ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೆಣೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಸತ್ಯದ ಹಿರಿಮೆಯನ್ನು ಸಾರುವ ಪುಣ್ಯಕೋಟಿಯ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕಥೆ ಇದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆ. ಇಂತಹ ಕಥೆಗಳ ಹಿಂದಿನ ನೀತಿ ಏನೇ ಇದ್ದರು, ಇವು ಪರಿಸರ ಮತ್ತು ವನ್ಯಜೀವಿಗಳ ಬಗೆಗೆ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಅವಾಸ್ತವಿಕ ಕಲ್ಪನೆಗಳನ್ನು ಮೂಡಿಸುತ್ತವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಅಲ್ಲಗಳೆಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಪ್ರಾಣಿಗಳಂತೆಯೇ ಬದುಕುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಹೇಳುವ ಮತ್ತು ಮಾನವನೊಡನೆ ಸಹಬಾಳ್ವೆ ಮಾಡಿದ ಕಥೆಗಳು ಅಪರೂಪ. ಇಲ್ಲಿನ ಕಥೆಗಳು ಅಂತಹ ವಸ್ತುವನ್ನೊಳಗೊಂಡಿವೆ. ಪರಿಸರದ ಬಗೆಗಿನ ಕಾಳಜಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನೂ ಇಂತಹ ಕಥಾವಸ್ತುವಿಗೆ ಸೇರಿಸಿದರೆ ಎಂತಹ ಅದ್ಭುತ ಮಿಶ್ರಣವಾಗಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸಲಿ ಇಲ್ಲಿನ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಓದಬೇಕು.