ಶೆಟ್ಟರ್ ಅವರ ‘ಹಳಗನ್ನಡ – ಲಿಪಿ, ಲಿಪಿಕಾರ, ಲಿಪಿ ವ್ಯವಸಾಯ’ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಕುರಿತ ಬಹು ಮುಖ್ಯ ಅಧ್ಯಯನಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು. ಈ ಪುಸ್ತಕಕ್ಕೆ ಇರುವ ಸಾಹಿತ್ಯ ಚರಿತ್ರೆಯ ಒಂದು ಓದು ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಚರಿತ್ರೆಯ ಮರು ಓದು ಎಂಬ ಉಪಶೀರ್ಷಿಕೆಗಳು ಶೆಟ್ಟರ್ ಅವರ ಅಧ್ಯಯನದ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತವೆ. ಜನಸಮುದಾಯವೊಂದರ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಕಥನವನ್ನು ಭಾಷೆ ಮತ್ತು ಲಿಪಿಗಳನ್ನು ಕೇಂದ್ರವಾಗಿರಿಸಿಕೊಂಡು ನಿರೂಪಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಕನ್ನಡಕ್ಕಂತೂ ಹೊಸತು. ಭಾಷಾಶಾಸ್ತ್ರ, ಲಿಪಿ ವಿನ್ಯಾಸ, ಚರಿತ್ರೆ, ಸಾಹಿತ್ಯದ ಶಿಸ್ತುಗಳನ್ನು ಆಧಾರವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಬರವಣಿಗೆಯ ವಿಕಾಸದಲ್ಲಿ ಜನಸಮೂಹವೊಂದರ ಬದುಕಿನ ಚಿತ್ರಣವನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಡುವ ಯತ್ನ ಈ ಕೃತಿಯಲ್ಲಿದೆ.

ಶೆಟ್ಟರ್ ಅವರ ಹಿಂದಿನ ಪುಸ್ತಕ, ೨೦೦೭ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ‘ಶಂಗಂ ತಮಿಳಗಂ ಮತ್ತು ಕನ್ನಡ ನಾಡು ನುಡಿ’ಯಲ್ಲಿ ಮಂಡಿತವಾದ ವಿಚಾರಗಳ ಮುಂದುವರಿಕೆಯಾಗಿ, ಶೆಟ್ಟರ್ ಅವರು ವಿವಿಧ ಎಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ನಲ್ಲಿ ಮಂಡಿಸುತ್ತ ಬಂದಿರುವ, ಚೆದುರಿಹೋಗಿದ್ದ ವಿಚಾರಗಳ ಕ್ರೋಡೀಕರಣವಾಗಿ ಈ ಪುಸ್ತಕ ರೂಪುಗೊಂಡಿದೆ.

ಕನ್ನಡದ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಬಗ್ಗೆ, ಈ ನೆಲದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಬದುಕಿನ ಸ್ವರೂಪದ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವೀಕೃತವೆಂದು ಒಪ್ಪಿರುವ ಅನೇಕ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಮರುಪರಿಶೀಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ಈ ಪುಸ್ತಕ ಮನಗಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಸಾಮಾನ್ಯ ಶಕೆಯ ಮೊದಲ ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ೨,೦೨೦ ಕನ್ನಡ, ೩೦೦ ಸಂಸ್ಕೃತ ಮತ್ತು ೩೦೦ ಪ್ರಾಕೃತ ಶಾಸನಗಳನ್ನು ಶೆಟ್ಟರ್ ಅವರು ಮೂಲ ಆಕರಗಳೆಂದು ಕರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಮೊದಲ ಸಹಸ್ರಮಾನದ ಶಾಸನಗಳ ಪ್ರಮಾಣವೇ ಅಚ್ಚರಿ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ಭಾರತದ ಇನ್ನು ಯಾವ ದೇಶೀ ಭಾಷೆಯಲ್ಲೂ ಈ ಪ್ರಮಾಣದ ಶಾಸನಗಳು ಇಲ್ಲದಿರುವುದರಿಂದ ಆರಂಭ ಕಾಲದ ದೇಶೀಯ ಅಕ್ಷರ ಇತಿಹಾಸ ರಚನೆಯಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ವಿಶಿಷ್ಟ ಸ್ಥಾನವಿದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಶೆಟ್ಟರ್.

ಕನ್ನಡದ ಲಿಪಿ ಹಾಗೂ ಭಾಷೆಯ ಉಗಮ, ಬೆಳವಣಿಗೆ, ವೈವಿಧ್ಯ, ಭಾಷಾ ಒಡನಾಟ, ಸಾಹಿತ್ಯ ಪ್ರಭೇದ, ಸಮಾಜ ಹಾಗೂ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಅರಿಯುವಲ್ಲಿ ಈ ಶಾಸನಗಳಿಗೆ ಮಹತ್ವವಿರುವಂತೆಯೇ ಶಾಸನಗಳನ್ನು ಕೊರೆದ ಲಿಪಿ, ಶಿಲ್ಪಿಗಳು ಹಾಗೂ ಅವರ ಪೋಷಕರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಈ ಶಾಸನಗಳು ಹೊಸ ಬೆಳಕನ್ನು ಬೀರುತ್ತವೆ. ಹಾಗೆ ಲಿಪಿ, ಭಾಷೆ, ಸಾಹಿತ್ಯ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಚರಿತ್ರೆಗಳನ್ನು ಹೊಸದಾಗಿ ನಿರೂಪಿಸುವ ಅವಕಾಶವನ್ನೂ ಒದಗಿಸುತ್ತವೆ. ಶೆಟ್ಟರ್ ಅವರ ಪುಸ್ತಕ ಕನ್ನಡದ ಆದಿ ಕಾಲದ ಚರಿತ್ರೆಯ ಇಂಥ ಒಂದು ಹೊಸ ನಿರೂಪಣೆಯಾಗಿದೆ.